Poems

Damlataşı

Gözyaşını büyütünce
damlataşı olur mu?
Hani şu mağarada on beş yıl
damla damla akıp donan
Donup akan
 
 
Taş nasıl da yaşıyor şaşarsın
Damlataşından sarkıtlarla kaplı
bir mağarada gördüm taşın kalbini
Damla damla atıyor, büyüyordu
Dokunmamız yasaktı, insan eli
hep şifalı değil
Avuçtaki ter salgısı
katiliymiş damla taşının
Parmak değince duruyor
Taşlaşıyor öylece
 
 
Avucumun terlediği birileri
de benim katilimdi bir vakit
Aşkımı akıtırken damla damla
Sarktığım
                Taşlaştığım
                                  Damladan
                                                   Kırıldım