تو گل های مصنوعی را در گلدان بدلی نقره کنار پنجره ای تقلبی می مانی آفتاب مصنوعی لبخند مصنوعی ات را تلخ تر می کند    زیبایی صورت مصنوعی ات را روی سیننه ام می گذاری و من با قلب واقعی ام دوستت دارم

باران سلام فصل زمستان تمام شد فصل بهار نیز کم کم به روز های سر انجام می رسد از دوری تو سخت ملولند اهل باغ کی فصل دوری تو به اتمام می رسد؟   باران سلام باران باران باران باران مهربان باران بی وفا باغ عزیز ما را هر کس رسیده از بغلش خاک ریخته […]

با هم بر نمی خیزیم من با اتاق های بندری متروکه در کناره دریا بر می خیزم تو با باز کردن پنجره  اتاق خواب خودت تو چای دم شده میخوری من قلبم را چسپ زخم  می زنم روز تو خیابانی است که به خیابانی دیگر که به ساختمانی و بعد به خیابانی در شهر خطوط […]

باد وقتی لباس بپوشد باد وقتی آواز بخواند باد وقتی کفش های چرمی وکلاه ابریشمی بپوشد باد وقتی که نیمه شب به خانه ام بیاید با یک دیگ سوپ جو وقتی در اجتماع در بین دوستانم می آید بی شرم لب هایم را می بوسد در اجتماع اهل سیاست از من می خواهد با او […]

ابری اگر نبود می توانستی از اين آسمان کوتاه دانه دانه ستاره بچينی، از موهای مدام آشفته اش بيآويزی و انگار کنی می گويد:  به قالين َموْر می مانم که هرچه کهنه شود زيباتر می گردد هرچند دو، سه بچه ی شيطان بر آن شاشيده باشد  رسيدی؟  حالا سفره ی هفت سين را ميان ميدان […]

در دل اُرسی قاب می شوی بر سر انگشتانت گرمی شانه هايش می ماسد  باران رد پا هايش را زير فانوس کوچه می شويد  از لای دفتر بسته خيال او به شب های رفته می کوچد آن طرف تر سايه ی گربه ی شبگرد را گم می کنی  به بيت اول بسنده کلام حافظ را […]