பதோழர் சண்முக ிங்கம் கைைோவி ிருந்து வந்து சசோன்ைது: நோங்கள் ஊரி இருக்பகக்ரக சவள்ைோைன் எங்கரைப் டிக்கபவவிையில்ர . இங்ரக வந்து டிக்க சவைிக்கிட்ைோல் தமிரழப் டி என்கிறோன். அவங்கள் ஊரிர யும் ஆங்கி த்திர தோன் டிச்சோங்கள். இங்ரகயும் ஆங்கி த்திர தோன் டிக்கிறோங்கள். என்சைன்றோல்: இைண்டு கிழரம வந்து நின்று கர ச் சசல்வரைச் சந்திக்க முடியவில்ர முதல் நோைிைவு சை ிப ோைில் கரதத்திருக்கிறோர். ‘நோரை விடிய வ ீட்ரை வோங்பகோ நிற்ப […]
پریناز فهیمی می خواهم دارچین باشم با شکر فاطی شوم وقت پیچیدنم در خمیر و تاب دادن لبه های شیرینی بروم در چین های انگشتان مادربزرگ الی دعاها و ذکرها قایم شوم بمالم به لبه نوه ها بوسه ای ناغافل را شیرین تر کنم مورچه های قالی را آذوقه باشم و چنان در ذهن بچگی […]
როცა ერთ თვეში მესამედ ჩავალაგე ჩემოდანი და მატარებლის ბილეთი შევუკვეთე, შიშით აღმომხდა: „ღმერთო, სად არის ჩემი სახლი“! “მაინც სად არის ჩემი სახლი“? – ვეკითხები ყველას ხმამაღლა, გაბნეული ქვეყნებსა და ქალაქებს შორის, კარიდან კარზე მოხეტიალე, პილიგრიმივით უქონელი და გზის შემყურე. „სადაც შენი სამუშაო მაგიდა გიდგას, სახლიც იქ არის“ – მწერს მეგობარი, და ვხედავ, როგორ სწორდება წელში […]
ھـﺬرات اﻟﺪﻣﻌـﺔ ﻋـﻨﺪ اﻋﻄﯿـﺖ ●● ﺑﺎﻟﻤ ـﻔﺔ واﻣﻨـﯿﻦ اﺗﺨﻄﯿـﺖ اﻟﺒـﺎب اذرﻓـﺖ اﻟـﯿـﻦ اﻋـﯿـﯿـﺖ ●● اﻟـﺪﻣﻌـﺔ واﺗـﻤـﺸـﯿــﺖ اﻣـﻊ ذاك اطـﻠـﻲ ،اﻟﻼ ﺗـﺠـﻜـﺮﯾـﺖ ●● اﻟـﺪﻣﻌـﺔ وﻟـﺤ ـﺖ اﻟﺴﺒﻌـﺔ ﻣـﻄــﺎر اﻟـﻄـﯿـﺎر وﺧــﻠـﯿــﺖ ●● اﻟـﺪﻣﻌـﺔ ﻓــﺎﻟﻮ ــﻔـﺔ ﻧـ ـﻌـﺔ وﻛـﺘـﻦ طــﺎر اﻟـﻄﯿـﺎر اﺑـﻜﯿـﺖ ●● إﻟـﯿــﻦ اﻧـﺰل واﻧـﺎ ﺷـﻤﻌـﺔ ــﻂ اﻟــﺪﻣـﻌـﺔ ــﻂ وﻻ ــﻂ ●● ﻣـﺸﯿـﺖ اﻟـﺪﻣﻌـﺔ ﻣﺠـﺘﻤﻌـﺔ وﻣـﻦ ﻣـﺸﯿـﻲ […]
Le poème est un cheval fou. Il abat les cloisons, franchit l’horizon dépaysé, contraint le chemin à être dans les yeux ébahis du promeneur. Je marche, je marche dans mon regard d’où naissent et renaissent les matins. Poésie de l’évidence pour simplement dire les mots dans lesquels dorment les rêves, des mots vagabonds, des mots […]
Todas as tardes o poente dobra o teu polegar sobre a ilha E do poente ao polegar cresce um progresso de pedra morta Que a Península Ainda bebe Pela taça da colónia Todo o sangue do teu corpo peregrino Mas quando a tua voz for onda no violão da […]
Aún vivimos en las esquinas de la nada entre el norte y el sur de las estaciones. Seguimos durmiendo abrazando almohadas de piedra como nuestros padres. Perseguimos las mismas nubes y reposamos bajo la sombra de las acacias desnudas. Nos bebemos el té a sorbos de fuego caminamos descalzos para no espantar el silencio. Y […]