Орақ пен балға туралы жыр
Кешегі ұранымыз –
Өткеніңе қаратпайтын! –
“Алға!” “Алға!” болды.
Елдік таңбамыз
Орақ пен балға болды.
Сол үшін мақтандық!
Мақтанғанымыз сонша
Кеңес Одағының
Кеңістігіне симай
Жарылуға шақ қалдық...
Әлбетте,
Қару- жарақпен емес,
Еңбек құралдарымен
Мақтанғаның дұрыс қой.
(Еңбек дегенің ең асыл,
Қастерлі ұлы іс қой.)
... Дегенмен,
Өткір орағымен! –
Шөп пен астықты емес,
Адамдарды
Орып жатты.
(Судай төгілген
Қып- қызыл қанымды
Сорып жатты.)
Балғасымен
Тас- төбемнен ұрып
Қағып жіберді.
Омыртқаны опырып,
Жілігімді шағып жіберді...
... Біз осы
Анау деп, мынау деп
Өзімізді өзіміз
Неге алдай береміз?! –
Орағымен! –
Орғанда да
Қырнап орған екен—
Әлі де
Өсе алмай келеміз.
Бүгінде сөйлесек,
Түгелдей ержүрек,
Түгелдей батырмыз...
Апыр- ай
Балғасымен! –
Қақақанда да
Сіңіріп қаққан екен—
Әлі де!—
Суырылмай жатырмыз…