Poems

Stratejik konum

Bir ılgın ağacıyla tanışmıştım
 
Deniz kıyısında haşmetli neşeli
 
bir yeşildi
 
Çok oturmuşluğum dertleşmişliğim var onunla
 
Güngörmüş pürtüklü gövdesini
 
okşar, hışırtılı dallarına bırakırdım
 
kimselere söyleyemediklerimi
 
Şehre dönmeden sarılır helalleşir
 
Bir sonraki yaza görüşmek üzere derdik
 
 
Sonraki yaz geldiğimde denizde
 
bir boşluk vardı
 
Neyi eksik bilemedim önce
 
Derken bir baktım ılgınımı
 
budamışlar ortasından
 
Deniz manzarasını kesmesin diye
 
 
Bana görünmek istemedi ılgın elletmedi
 
kendini çünkü dalı kalmayınca
 
gövdesini yaprak basmıştı ve
 
güzelim üst dalları artık küskün
 
sarı çırpılardı
 
 
Denizi öyle sevmişler ki ağacına kıymışlar
 
Sahip olacaksan bir şeye geri kalanı engeldir
 
Stratejik konumun yanlışsa
 
Bedel ödetirler duruşuna
 
Ilgın ne bilsin bunları
 
 
Sevmek ne tuhaf ne acıklı bir kelime
 
 
Denizin başladığı yerde duruyorum
 
Kum ıslak ve yoğun
 
Tabanımın şeklini alıyor bastığım yerde
 
Ama denizin o sıfır noktasında
 
Hiçbir iz kalıcı değil
 
Bir cilveli hareketle siliverir beni
 
 
İnsanların birbirinin yüzüne nal izi
 
bıraktığı bir şehirdenim
 
Hepimizin elinin altında buz
 
torbaları ve hücre yenileyici kremler
 
Geceler o izleri okşamakla
 
Gündüzler saklamakla geçiyor
 
Toplu yalana yeni gerçeklik diyoruz
 
Riya meşruiyet kazanıyor
 
 
Hep bir kayıp hep bir eksilme duygusu
 
var. Sanki bir şeylerini
 
çaldılar, sen hiç bilemedin
 
Adını koymadıkça kendinden eksildin
 
Koca aşklar matruşkalara ufalandı
 
Ne zamandır yetiyor sevdiklerine
 
‘Sen de artık herkes gibisin’ kalıbı
 
Gerisi hep o aynı irtifa kaybı​