This poem is from Parinaz Fahimi’s posthumously published collection “Poppies with Alef”. Parinaz was a student in architecture at the university of SOAS in London, where she died of a brain tumour in 2016. She had always written poetry and wrote a lot more towards the end of her life; sadly she never saw her […]
پریناز فهیمی می خواهم دارچین باشم با شکر فاطی شوم وقت پیچیدنم در خمیر و تاب دادن لبه های شیرینی بروم در چین های انگشتان مادربزرگ الی دعاها و ذکرها قایم شوم بمالم به لبه نوه ها بوسه ای ناغافل را شیرین تر کنم مورچه های قالی را آذوقه باشم و چنان در ذهن بچگی […]
از اختراع خودم در جوانی تا کشف بازوان تو سال ها گذشته بود محققان شگفت زده زیر باران،راه می رفتند و سوال می کردند فینیقی ها بودند که آتش را اختراع کردند؟ فینیقی ها بودند که الفبا را اختراع کردند؟ اولین بار حسی‌ست ناب که در آخرین بار تکرار می شود به افلاطون بگو هستی […]
Farzaneh Ghavami, b.1968, is a graduate of Persian Language and Literature and teaches Persian literature in Tehran high schools. Her poetry reflects her lived experience as a woman living and working under a dictatorship system that suppresses women and femininity. It is due to this situation that Farzaneh Ghavami, like many other Iranian contemporary female […]
مدت هاست دیگر شبها کتاب نمیخوانم خوا ِب هیچ کاغذی را .آشفته نمی کنم با اشیاء ُمدام چ ِپ نمیکنمبعد از این پ چ ِ بی قهوه و سیگارهای عصر ِنبا ذهنم .جلسه نمی گذارم تنها کلمات را ِش به. ویرای اشیاء می سپارمدیگر َس َرم روی سینه ی هیچ شعری .خواب اش نمی َب […]
بهتر است مشغول خود باشید یا شاغل به آنچه معافتان کند از کار دشوار عاشقی حرفه‌ای که آدم را وا می‌دارد تونل‌هایی بلند و کور پشت جمله‌های کوتاه حفر کند با چشم لک‌لک دنیا را ببیند زبان مارمولک‌ها را یاد بگیرد یا مورچه‌ای گیج باشد که دانه‌های درشت را از دیوار صاف بالا می‌برد و […]
شقایق‌ها اول آمدند و ملخ ها بعد وقت باد این تمام کودکی ی چشم‌های تو بود پیش از آب سیاه و تیغ رشته‌های هزار مسجد از گل‌های دیوانه رد می‌شد اول شقایق‌ها رفته‌اند بعد مادربزرگ و اتاق نمور شازده عکس اوپنهایمر و پاتریس لومومبا مبل قرمز در حراجی‌ی الیاس چارقدهای بته‌دار آبی رد شدند آکاردئون […]
با گلی سرخ از میان پیراهن‌های سیاه و پرچم های ژنده‌ی پیاده‌رو بگذر راهی دیگر نیست با گل سرخت از گوشه‌ی چپ کاغذ پایین بیا از لابلای خط‌ها و سطرها عبور کن و سمت خاطراتم بپیچ مرا ملاقات کن در خانه‌ای زرد و فرسوده که لولاهای زنگ زده دارد و دریچه‌های پوشیده از پیچک و […]
پهنای این ملافه از چين تا ماچين و بر تمام آن برف باريده چرا نمی‌رسيم جز لنگه گوشواره‌ای بر اين سپيدی ردی نيست نه درختی هست نه خرگوشی ، ستاره‌ای كجاييم گوشواره را كه انداختي در كشو ملافه ها را در سبد و تاريكي را تكاندي از ايوان مرده ام کمی کنار دست‌هایت در […]
زمستان بیاید شکل خودم می شوم کتاب های دورت آتش گرفته اند یاسمن در خواب ها آهو می دود سر به کوه می زند کوه را به سادگی بغل می‌کنم درسینه جا می شود دیدی ترسی نداشت قواره ی سنگ ها از افتادن بالا که می رویم دریا اهلی تر می آید قلاده اش […]