حالا من اینجا نشسته ام در ساحل تو کنارم نشسته ای دست در گردنم انداخته ای و کفشهای واکس خورده ات آسمان را نشان می دهند آه ، آزادی! مرا زیر همین آفتاب داغ ببوس

دنیا چیزی نیست جز نمایشی شیرها از حلقه های آتش عبور می کنند بعضی سرها از حلقه ی طناب و انگشت من از حلقه ای که تو برایم آوردی در روزی که ساده بودم

یه غریبه ای که داری از اینجا رد می شی با کت قهوه ای و سیگار مالبرو اسممو نمی دونی منم نمی تونم اسممو بت بگم نه اینکه یه راز باشه نه! آخه علفای زیادی سنگ قبرمو پوشوندن…

کبوتران چاهی و خانگی هر دم و ساعت برگورش فضله می­اندازند گوربان می­گوید: در زندگانی خود مرد صلح­دوستی بوده­است!

كفش پاي راستم به مرخصي رفته‌است. نه چارپاي ام حالا نه دوپا در تثليث ازلي «نيچه» مي‌خوانم شب‌ها به خواب‌ام مي‌آيد و مي‌گويد: عاقبت سبيل مال‌ات مي‌كنم! روزهاست تلفن روي پيامگير است امان از صاحبخانه‌ی سمج! با ميله‌ی بافتني پاي‌ام را مي‌خارانم. از راست هيچ خيري نديده‌ام چپ ، هميشه چپ بوده‌است. خسته‌ام خسته در […]

شب‌هاي بلند حکايت عشق‌هاي ممنوعه شادهاي خُرد و برگه‌هاي مرخصي جعلي روزها شستن ماشين فرمانده تي کشيدن راهروها و امربري افسرها اکنون زير درخت زبان گنجشکي جمع‌اند و دور از چشم فرمانده سيگاري دست به دست مي‌چرخد همچنان که دود سيگار حلقه مي‌شود در هوا با فحش‌هاي‌شان مي‌توانند به آزادي پرندگان رشک ببرند.

باران می شویدش آفتاب خشک اش می کند در گوش اش نجوا دارد باد شب در دامن می گیردش و برایش لالایی می خواند؛ فقط آن نیمه ی سنگ که رو به آسمان دارد.