مدت هاست

دیگر شبها

کتاب نمیخوانم

خوا ِب هیچ کاغذی را

.آشفته نمی کنم

با اشیاء

ُمدام چ

ِپ نمیکنمبعد از این

پ چ ِ

بی قهوه و سیگارهای عصر ِنبا ذهنم

.جلسه نمی گذارم

تنها کلمات را

ِش به. ویرای اشیاء می سپارمدیگر َس َرم

روی سینه ی هیچ شعری .خواب اش نمی َب َرد

بعد از این

ِ هوا واژه ها. و نمی شومگوش میکنم ؛

ِی لِنگار ِی َسر به

.واژهها ُسرفه می کنند

ِی پراکندهویروس ها

.در کتابخانه منتشر می شوند من میدانم ؛

این بیماری

! ُمسری است

!من واکسینه نیستم