شب از کوچه ای نزدیک 

با بوی کتاب های سوخته 

می آید و سر می گذارد بر شیشه اتاق

به دست های مادربزرگ می پیچد 

بر چین های دامن سیاهش 

به گهواره کودک خیره می شود 

با جیب های خالی از ماه و ستاره

با پیشانی زخمی 

تا کنار داوودی های سپید و ساعت دیواری 

تا بشقاب های خالی

 و قصه های مادربزرگ آمده است 

با دهانی از دود و خاکستر