შეიძლება ჩემი შეყვარებულის ნეკნიდან ვიშვი, ისეთი მოფერება იცის, არაფერია გამორიცხული. იქნებ გავჩნდი მამაჩემის თავის ტკივილიდან, ზუსტად ვერაფერს ვიტყვი, ღმერთი რომ მოკვდა, ბავშვი ვიყავი. ზღვის ქაფიდან? აბა, რა ვიცი, შავ ზღვას, რომლის ნაპირთანაც დგას ჩემი სახლი, შავი ქაფი და უამრავი ცრემლი მოჰყვება და დელფინებიც მოცურავენ დროგამოშვებით. აბა რა ვიცი, როგორ გავჩნდი, რომელი ვაშლი გაიყვეს დედაჩემმა და […]
(after the photograph by Richard Greenhill, 1976) Ten minutes after you were born, the books fell to the one side; your big brother continued playing Lego, putting the bits together, as if there was an order to life, and she stitched me up, that lovely midwife, and sorted out my afterbirth: and cut the cord […]
O ma darlin wee one At last you are here in the wurld And wi’ aa your wisdom Your een bricht as the stars, You’ve filled this hoose with licht, Yer trusty wee haun, your globe o’ a heid, My cherished yin, my hert’s ain! O ma darlin wee one The hale wurld welcomes ye: […]
ზოგჯერ დედაჩვენები რომ ვიშვილოთ. ზოგჯერ დედაჩვენები რომ ვიჩვილოთ. კალთაში ჩავისვათ, მკერდზე მივიყუდოთ დაჭაღარავებული თავები. ცხელ შუბლებზე ხელები შემოვაწყოთ, დავარწიოთ და ვუღიღინოთ, დავარწიოთ, დავუნანაოთ: ნანა, ნანა დედასაო, ჩემ გამჩენელს, ჩემგან გაჩენილსაო. შენი დარდი მე, დედი, შენი ცრემლი მე, შენი ცეცხლი მე, შენი ნაღველი მე, მე დამწვას, მე დამლიოს, დამნაცროს, მიწას გამრიოს. დაიძინე, ჩემო შვილო დედაჩემო, დაიძინე, დედამზევ, დედამიწავ. შენი სიკვდილი მე, დედი, ჩემი სისხლი შენ, ჩემი სიცოცხლე შენ. მზე ჩადგეს, ჩემი გული ამოვიდეს. შენი ხელები, დედი, უბეში, უბეში. მკერდზე მომიკაკუნე. ნანაო, ნანაო, დედაჩემის ხელებო, გულში ჩამომიწექით, დედაჩემის ხელებო. მიმღერდეს ძარღვი ყელზე: ნანა, ნანა დედასაო, ნანა დედაჩემის სუნთქვას. ჩემ კალთაში დაბერდი, დედი, ჩემი კალთიდან ამოჩვილდი. ადგეს მზე-დედა, ავდგე, შავ მატყლში გავახვიო თოთო დედაჩემი. წავიდე, შავ წყალში ხელები ჩავყარო, სისხლი გამოვუშვა, ნაღველ-ბალღამი გამოჰყვეს. წყალმა წაიღოს სიბერე, წყალმა წაიღოს სიკვდილი. დედაჩემი ვიშვილე, ვთქვა, დედაჩემი გავაჩინე.
ჩემი ექვსი შვილის ოცდათექვსმეტი შვილიშვილის ათას ორას ოთხმოცდათქვსმეტი შვილთაშვილი მადლობას გიხდის შენ, ვისი კანიც უფრო მეტია, ვიდრე ამქვეყნად ყველა ფურცელი, ვისი სხეულიც უფრო ფართოა, ვიდრე ამქვეყნად ყველა სამარე და ეს ხალებიც ვის გლუვ კანზეც – ჩიტის კვერცხების უძველესი დამწერლობაა. მადლობა თბილი ნაკადისთვის, თბილი ქვებისთვის, ორთქლის რძიანი ღრუბლებისთვის აბაზანის ფარდების მიღმა ქაფის ქათქათა ტალღებისთვის აბაზანის თეთრ […]
با تو در آمیزم از زیر گرده‌ات تهمینه بزنم بیرون نه در این دشت محزون درست وسط کوهستان پیکرت لای هیبت سنگ‌ها و گرگ‌های پنهان دهان با تو در آمیزم رخساره چو آتش گلگون کنم نه در این میانه‌ی مسکوت لای پریشانی ابرها لای شکل‌های غریب خاطرت لای اشتیاق خودم به این همه تلون تو […]
பொட்டுத்தான் முதலில் காய்ச்சினேன் பிறகு மெல்லிய வாசனைகொண்ட கொடி முல்லையும் மஞ்சளும் நட்டு வைத்தேன் பச்சை மஞ்சள் நீலம் ஊதா என்று வண்ணத்தில் பச்சை குத்தி பட்டாம்பூச்சிகள் வீடெங்கும் பறந்து பறந்து இசை எங்கும் நிறைந்தது ஒவ்வொரு கணமும் உன்னைச் சுற்றியே உன்னைச் சுற்றியே நான் வளர்ந்து கொண்டிருந்தபோது நீ சொன்னாய் உயிர்க்கும் எல்லா உயிர்களும் மண்தொடுவதில்லை ஆமாம் நீ தேவதையாய் ஆக மாட்டாய் ஊரில் பேசிக்கொள்கிறார்கள்
havia somente uma cadeira para o casal na cadeira se sentava a esposa ovulada e se sentava a esposa menstruada o homem na cadeira se sentava ereto havia somente esta convenção entre o casal que a cadeira fosse o rito regulador da sujidade espécie de objeto de contaminação das coisas mulher nas coisas homem depois […]